+ 16
Άλλες εγκαταστάσεις • Tanquín, Περού Αρχιτέκτονες: Semillas
Περιοχή Έκταση αυτού του αρχιτεκτονικού έργου Έκταση : 134 m²
Έτος Έτος ολοκλήρωσης αυτού του αρχιτεκτονικού έργου Έτος: 2022
Φωτογραφίες Φωτογραφίες : Eleazar Cuadros
Ομάδα σχεδιασμού: Marta Maccaglia, Giulia Perri, Angela Yangali, Arianna Bordignon
Κατασκευή : Javier Garcia Paucar, Elias Martinez Ramos
Χρηματοδότηση: Υπουργείο Ομοσπονδιακής Συνεργασίας Οικονομίας
Co Financing : CPS Comunitá Promozione e Sviluppo
Διοργανωτής : We-Constructing e V
Συνεργασία : CASA [Ciudades Auto-Sostenibles Amazónicas]
Κατασκευές : AGER Ingeniería Estructural
Εγκαταστάσεις : Gedelco Ingenieros
Προμηθευτές : Cementos Inkas
Πόλη : Tanquín
Χώρα: Περού
Συνεργαστήκατε σε αυτό το έργο;
Περισσότερες προδιαγραφές
Λιγότερες προδιαγραφές
Περιγραφή κειμένου που παρέχεται από τους αρχιτέκτονες. Το έργο: «Τεχνολογικό και Περιβαλλοντικό Εργαστήριο Mencoriari» βρίσκεται στην εγγενή κοινότητα του Mencoriari, στην κεντρική ζούγκλα του Περού. Το έργο έχει δημιουργήσει έναν συμπληρωματικό εκπαιδευτικό χώρο που αποτελεί εναλλακτική λύση στις παραδοσιακές αίθουσες διδασκαλίας. Η πρόταση αναπτύχθηκε μέσω ενός εργαστηρίου στην τάξη και ενός χώρου που διατηρεί τη γνώση για τα φυτά και το δάσος χιλιάδων ετών. Δικαιούχοι και πρωταγωνιστές του έργου είναι 58 μαθητές και 67 οικογένειες από την κοινότητα όπου βρίσκεται το έργο, καθώς και 3 οικογένειες από τις γύρω κοινότητες. Το έργο συνδυάζει αρχιτεκτονικούς χώρους με παιδαγωγικούς χώρους με στόχο την προώθηση χώρων προσαρμοσμένων στην τοποθεσία. Αυτοί οι χώροι προωθούν τη διδασκαλία που επικεντρώνεται στην αξία της ζούγκλας και την περιβαλλοντική και πολιτιστική της αξία. Το έργο βοηθά επίσης τους αποφοίτους του σχολείου να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να ανταποκριθούν στις τοπικές προσφορές εργασίας.
Η ιδέα, ο σχεδιασμός και οι διαδικασίες κατασκευής πραγματοποιήθηκαν μέσω συμμετοχικών εργαστηρίων με τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Αυτά τα διαγνωστικά εργαστήρια κατέστησαν δυνατή την εκμάθηση για το περιβάλλον και τις δραστηριότητες και τις ανάγκες της κοινότητας. Ομοίως, τα εργαστήρια βοήθησαν να καθοριστεί ο ρόλος της νέας υποδομής στην κοινότητα ως ένας χώρος πολλαπλών χρήσεων για διάφορες δημόσιες χρήσεις. Η ιδέα και ο στόχος, καθώς και τα όνειρα της κοινότητας, αντικατοπτρίζονται στην αρχιτεκτονική και προγραμματική πρόταση: ένας εκπαιδευτικός χώρος για την ξήρανση φαρμακευτικών φυτών και ριζών και μια «ανοικτή τάξη» για έρευνα και μελέτη φυσικής ιατρικής, γεωργίας και δασοκομίας. Οι δύο χώροι χωρίζονται από έναν αποθηκευτικό χώρο και ένα γραφείο. Επιπλέον, τα μπάνια επεκτάθηκαν και κατασκευάστηκε ένα μπάνιο με καθολική προσβασιμότητα. Η ενότητα έχει σχήμα μεγάλου, ανοιχτού καλύμματος και βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του οικοπέδου, μπροστά από το δάσος και την κοιλάδα. Το σχήμα του κτιρίου ακολουθεί τη σιλουέτα του βουνού και τα ανοίγματα του κτιρίου πλαισιώνουν το δάσος. Το κτίριο/ υπόστεγο αποτελείται από ένα δάπεδο από τσιμέντο και μια εξ ολοκλήρου ξύλινη κατασκευή, καλυμμένη σε ορισμένα σημεία με διάφανο μέταλλο καλαμίνης πολυπροπυλενίου στους τοίχους και στέγη από θερμοακουστική μέταλλο καλαμίνης. Ενώ στο κεντρικό τμήμα δημιουργήθηκε όγκος από πήλινες πλίνθους. Όλες οι επιφάνειες και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται έχουν παιδαγωγικό σκοπό. Το κτήριο στη δεξιά πλευρά, προς τις σχολικές τάξεις, αναπτύχθηκε ως «ανοιχτή τάξη», ένα στεγασμένο τετράγωνο που πλαισιώνει τις εισόδους του με παγκάκια που οριοθετούν το κτίριο, τα οποία λειτουργούν και ως χώρος συνάντησης. Στον τοίχο τοποθετείται ένας μεγάλος μαυροπίνακας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για προβολές.
Ο κεντρικός χώρος που είναι το μπλοκ από τούβλα από πηλό συνδέεται με αποθηκευτικό χώρο και γραφείο. Αυτό δημιουργεί δύο διαδρόμους διανομής στις πλευρές όπου μπορούν να κρεμαστούν γραφήματα και εφημερίδες τοίχου. Στην αριστερή πλευρά της παρτίδας, η ξύλινη κατασκευή της τάξης/εργαστηρίου ξήρανσης χρησιμεύει ως στήριγμα για κρεμαστά φυτά και ρίζες. Όντας χώρος για αποξηραμένα και ζωντανά φυτά, ο χώρος έχει μια μεγάλη πόρτα που μπορεί να ανοίξει για αερισμό, μείωση της θερμοκρασίας στο εσωτερικό και σύνδεση με τους εξωτερικούς χώρους. Ο χώρος αποκτά την όψη ενός θερμοκηπίου, που με τη χρήση του παίρνει ζωή και χρώμα. Αυτό το δωμάτιο περιορίζεται στους υπόλοιπους χώρους με μεγάλο νεροχύτη τσιμέντου με τραπέζι εργασίας που περιέχει ένα σύστημα συλλογής βρόχινου νερού που ονομάζεται CASA (Ciudades Auto-Sostenibles Amazónicas ή Self-Sustaining Amazon Cities) για το πότισμα και το πλύσιμο των φυτών. Η τάξη/ το κάλυμμα παίζει ρόλο στην εκπαίδευση όλων όσων ανήκουν στην κοινότητα Μενκοριάρη. Λειτουργεί ως κέντρο δασικής έρευνας, τόπος συνάντησης για άτομα διαφορετικών γενεών, χώρος αλληλεπίδρασης των σοφών της κοινότητας και των μαθητών και χώρος υποδοχής τουριστών. Το έργο διευκολύνει την αλληλεπίδραση της αρχαίας τοπικής γνώσης με τη σύγχρονη παιδαγωγική και είναι ένας χώρος για τη δημιουργία «ζωντανής κληρονομιάς» για τη διατήρηση του περιβάλλοντος και του πολιτισμού.